Tagarchief: jaren 70

BARBAREN

psp 1971

Waarom doe je deze naam eer aan? Het is een term die gekoppeld is aan een beleving. Waar komt het dan vandaan? Het is ooit voortgekomen uit onbegrip. Toen de oude Grieken en Romeinen hun territorium agressief aan het uitbreiden waren, stuiten zij op allerlei volkeren welke zij niet verstonden of begrepen. Daar ontstond een term voor: “Barbaren”. Later zijn de onbegrepen Berbers vernoemd naar deze term en hun woongebied werd Barbarije genoemd en strekte zich uit over heel Noord-Africa. Nu zien we Barbaren als mensen “zonder geweten”, wat doe je jezelf aan!

Als ik denk aan de mensen die een bomgordel omdoen, om doelbewust andere mensen te doden en leed te bezorgen, dan kan ik niet anders dan dit barbaars vinden. Als er inmiddels in ieder Europees land, in stadsdelen, Arabisch als voertaal gesproken wordt, kun je niet anders concluderen dat we weer van elkaar vervreemden en elkaar als Barbaren beschouwen. Waarom doen we elkaar dit aan, is dan de vraag. Wat bezielt iemand om, zich zo te laten indoctrineren, zijn leven op te geven en dat van anderen te nemen en te verzieken? Deze ongelooflijke wilskracht, overtuiging en motivatie kan volgens mij, juist in positieve zin, gebruikt worden om bergen te verzetten ten behoeve van het eigen levensgeluk en dat van al je medemensen. Haat is verloren energie, talent en tijd. Schijnbaar geeft het geloof, in een andere tijd, met nieuwe vooruitzichten genoeg aanknopingspunten om dit leven te verruilen voor een sprong in het duister. “Geloven” wordt hiermee “zeker weten” en daarmee is de geest uit de fles. Het slaat nergens meer op! Niemand is gediend bij geweld door een dogmatisch eenzijdig gelijk. Ik heb enorm veel boter op mijn hoofd en dacht dat iedereen zou begrijpen dat de vrijheid, die sprak uit de verkiezingsaffiche van de Pacifistisch Socialistische Partij uit 1971, door iedereen in de wereld omarmd zou worden, omdat er nu eenmaal niets mooier is dan de naakte waarheid en –vrijheid van het heden. Nederland als losgekomen natie uit Christelijke verboden en helse vooruitzichten. Tolerantie, ruimdenkendheid, solidariteit en vrijheid van meningsuiting en geloof. Wie kan daar nu op tegen zijn en het was een kwestie van tijd totdat we allen, in één grote polonaise over de hele wereld, de liefde zouden vieren. Ik vrees, dat een huidige politieke partij wel duizend en één nachten nadenkt voordat ze zo’n affiche laten drukken. Vooral geen aanstoot geven! Ik zie zelfs Geert Wilders niet in zijn blote piemel, voor de volgende verkiezingen, op een poster verschijnen met een gebroken geweer in zijn hand. Als we nu nog een liberaal standpunt willen innemen, zullen we ons barbaars op moeten stellen en de grenzen dicht moeten gooien om onze verworvenheden, rijkdom en gedachtegoed te beschermen. Barbarisme alom, we begrijpen elkaar niet meer en zijn niet meer bereid om te communiceren. Het is makkelijker om te bombarderen. “Wij” gooien hun land plat, “zij” gooien onze infrastructuur plat. Allemaal onder het mom van het beschermen van de eigen perfecte stam. Waar houdt dit op? We breken zwangerschappen af als het Downsyndroom geconstateerd wordt. Deze mensen zouden van geen waarde zijn. “Niet normaal, geen toekomst en duur voor de maatschappij”. Nee, de Wereld is gebaat bij intelligente, goed geschoolde, talentvolle mensen. Dat hebben we in Europa goed voor elkaar. Allemaal goed opgeleid, allemaal gerespecteerd, allemaal verzorgt, allemaal gehoord en velen toch zo verknipt, gefrustreerd en gestoord. We zijn terug bij af. Barbaren kennen elkaar niet. Geen begrip. Dat is pas debiliteit!

imageWouter Kramer                                                                                                column 71, 24 maart 2016

 

Zo goed als oud

image

Ik ben laatst met een oude vriendin een hapje gaan eten. Excuseer, een goede vriendin bedoel ik. Ondanks dat we wel al een hele geschiedenis samen hebben, dat zeg je niet over een vrouw.

We zijn een pizza gaan eten in het oudste Italiaanse restaurant van Dordrecht. Het wordt al een tijd gerund door “goede” vrouwen. De leeftijd is wat moeilijk te schatten. Dat heeft er wellicht mee te maken dat Sicilianen tot de oudste mensen op deze aarde behoren. Een leven zonder stress met gezonde voeding en een beperkte ambitie levert een lang en gelukkig leven op. Mijn vriendin vraagt aan mama Balistreri, die op deze avond als vanouds de flessen huiswijn aanvult. “zeg, rook jij eigenlijk nog steeds?” “Hoezo niet?” Krijgt mijn vriendin een korte wedervraag. “Nou zomaar” zegt ze lachend met een tevreden gevoel dat dit gewoon kan dus. Het geeft haar een geruststellend gevoel want het sjekkie is absoluut haar beste maatje.

In deze ambiance kon je in de Drechtsteden voor het eerst een pizza bestellen. Giovanni is, met zijn Nederlandse vrouw, in 1972 begonnen met bakken en serveren van deze mediterrane lekkernij en alles hierbinnen ademt nog de sfeer van de jaren 70 uit. Het interieur in dit oud Hollands winkelpand aan de Voorstraat is zo Italiaans als mogelijk aangekleed. Je kunt nog zien dat het aanvangsbudget niet bijzonder groot geweest is en dat de investeringen daarna eerder in de ingrediënten voor het eten en de opleiding van de drie dochters is gaan zitten, dan in de modernisering van het decor. Het maakt dit restaurantje tot één van de meest authentieke van Dordrecht en de pizza’s zijn in omvang nog van een grootte gebleven dat je gerust een voorafje en een dessert kan bestellen. Als we de jonge dame die ons bedient vragen wat voor pizza zij lekker vindt, blijkt deze 3e generatie Balistreri zelf een pizza met alles erop en eraan gegeten te hebben. Heerlijk zo’n beetje het hele assortiment van de ingrediënten op de platte bodem, maar vooral een combinatie van vlees en vis. Als we vragen of we die dan kunnen bestellen zegt ze gedecideerd “Nee, dat pikt mijn moeder niet, dat is veel te modern” Rosa, de oudste dochter van de founders, die na het overlijden van haar vader het familie bedrijf uiteindelijk heeft overgenomen, beaamd dit volmondig. “we wijken niet af van onze kaart, we houden van eenvoud en duidelijkheid”. Deze eigenzinnigheid heeft destijds Giovanni ook uitgestraald en is schijnbaar enorm vast geankerd in de genen. Het maakt deze avond extra speciaal. Ik kijk nog eens goed rond en alles ademt rust uit. Van de oude verweerde schelpen aan de wand tot de eenvoudige stoeltjes en tafeltjes toe. Uiteindelijk delen we twee pizza’s omdat we eigenlijk diverse soorten op de kaart wel lekker vinden en genieten we van de huiswijn. Wat anders!

Goede vrienden hebben een lange geschiedenis en kunnen oude koeien uit de sloot halen. Ook allerhande zaken die ons momenteel bezig houden komen voorbij. We voelen ons op ons gemak omdat de tijd hier even stil staat in ons hectische bestaan. Dit oude restaurant voelt als een goede vriend die voor de gezelligheid gewoon even aanschuift. Na het ouderwets cash afrekenen van het handgeschreven bonnetje nemen we tevreden afscheid, terwijl drie generaties ons al het goede wensen.

Wouter Kramer
12-02-2015